Laat me vooropstellen: ik HOUD van tekenen – ook al doen mijn laatste blogs misschien anders vermoeden (ze gingen namelijk over uitstelgedrag, creatieve blokkades, en mijn “geflopte” boek). Wat zal ik zeggen: dit is voor mij een plek om van me af te schrijven. En dat hoeft nou eenmaal minder als je in een lékkere creatieve flow zit, blijkbaar!
Die flow vind ik inmiddels langzaamaan terug, mede dankzij mijn vast ingeplande crea-vrijdagen. Overigens is het as-we-write vrijdag en zit ik een blog te schrijven in plaats van te tekenen, dus wat we daarvan moeten denken? Misschien ben ik eindelijk een procrasti-worker geworden…?
Maar ik kon het niet laten: gister viel me namelijk iets op dat ik meteen met je wilde delen. Er overkwam me iets dat veel deelnemers van mijn workshops ook overkomt. Een beetje context:
Onze lunchplek: de Vondeltuin
Waarom lukt het bij haar wèl?!
Mijn mega-getalenteerde “collega” Karlijn van de Wier was in de buurt vanwege een opdracht, en we besloten spontaan te lunchen in het zonnige Vondelpark. “Ik weet nog wel een sfeervol plekje!” appte ik vrolijk. “Ah mooi, dan kunnen we meteen lekker tekenen”, was haar reactie. Ik gooide gauw mijn tekenspullen in mijn tas en huppelde naar buiten.
We kletsten, we bestelden, Karlijn begon te tekenen, ik nam een paar happen van mijn broodje (food always comes first) en pakte ook mijn pen op. En toen maakte ik een fout: ik keek opzij. Je moet weten, Karlijn heeft het tempo er altijd goed inzitten. Koffietentjes tekenen kan ze bovendien als de beste. Waar haar pagina al gevuld was met een complete scene met perfecte lichtinval, stond op mijn pagina slechts een soort kleuterschuur. En hoewel ik zelf écht niet onverdienstelijk teken – hallo, Karlijn en ik plannen een samenwerking – raakte ik toch geïntimideerd. Door mijn eigen, lieve en gelijkwaardige collega!
Smoesjes verzinnen en vooral niet tekenen
Ik begon smoesjes te verzinnen. Eerst even de lunch opeten. Eerst even de tafel schoonvegen. Is er nog een berichtje op Instagram? Verfdoosje schoonpoetsen. Ik kan altijd thuis nog verder. Zal ik anders even een story van je maken, Karlijn? Handig toch? Karlijn had me inmiddels feilloos door: “dat doe je vooral omdat je niet tevreden bent over je tekening, en je een excuus wilt hebben om niet verder te gaan he?”. Betrapt.
Wat gaat er mis in je hoofd in zo’n situatie? Ik herken het van mijn workshopdeelnemers: die teleurgestelde blik als er iemand naast ze zit bij wie het lekker(der) gaat. Het willen wegmoffelen van hun eigen werk. Het lopen draaien en uitstellen en gefrustreerd de pagina omslaan om maar weer opnieuw te beginnen. Het wordt er allemaal niet leuker op. En dat is juist wat tekenen wél moet zijn!
Comparison is the thief of joy.
Smoesje #1: ik eet eerst wel even de lunch op. Zeg nou zelf!;)
Mijn resultaat van de middag
Zet frustratie om in plezier!
En trust me, joy heb je nodig, als je beter wilt worden in tekenen. Dooddoener misschien, maar het gaat twee kanten op. Hoe meer je oefent, hoe blijer je wordt van je resultaat. Hoe blijer je wordt van dat oefenen, hoe vaker je het doet, hoe beter je wordt. Het is zo oud als de weg naar Rome, we weten het allemaal. Waarom is het dan zo moeilijk?!
Het enige wat ik wil zeggen: zelfs IK ken die struggle, GIRL. Ik geef er nota bene les in, en nog steeds trap ik af en toe in deze valkuil. Maar ook heb ik geleerd hem snel te herkennen, en mezelf eruit te trekken. Resultaat? Ik heb thuis doorgeploeterd en de pagina alsnóg omgevormd tot iets moois. Nee, niet een nieuwe pagina. Gewoon door de frustratie heen gewerkt.
Want hoe rot ook: je moet even door dat dode punt heen waar je het liefst wil opgeven. Fouten maken / iets niet zo zien lukken zoals je had bedacht, is super vervelend. Maar je leert er veel van. Deze drie dingen geven je houvast voor zo’n frustratie-moment.
1) Kijk niet teveel naar anderen. Verrassend, he? En toch blijven we – ook ik – het doen. Ik herhaal het continu tegen workshopdeelnemers: laat je inspireren, niet intimideren. De algehele schaal van creatieve ontwikkeling is niet lineair. Jij kan steil achteroverslaan van een bepaalde vaardigheid van iemand, terwijl je zelf op een ander punt misschien al heel ontwikkeld bent. Je hoeft niet álles in een keer te kunnen, zo lang je maar lekker gaat oefenen. Zet Instagram bijvoorbeeld ook even lekker helemaal uit.
2) Blijf doorgaan, zelfs als het op een “fiasco” dreigt uit te lopen (Spoiler alert: dat is vaak alleen maar in je eigen hoofd). Foutje gemaakt? MOOI: dan is het nu tijd om te experimenteren en te leren. En je raadt het al: daar leer je het meeste van. Gebruik de pagina als experiment: hoe kan ik hier alsnóg iets leuks van maken? Ga los met gekke kleuren, rare perspectieven, extra donkere lijnen… De frustratie is er al, dus je kunt er net zo goed een feestje van maken. Misschien ontdek je zo wel een stijl of techniek die je heel goed ligt. Enneh, wordt het toch nog iets moois? Bonuspunten!
3) Begin met het juiste materiaal. Soms is ‘minder’ heel verstandig. Wat mijn teken-vaardigheid en aquarelskills een mega boost heeft gegeven is… back to basics! Tijdens een vakantie besloot ik alléén onderstaande materialen mee te nemen (behalve de witte marker, die heb ik er later aan toegevoegd). Door de beperking hoefde ik niet meer zo lang na te denken over wat ik zou gaan tekenen. Geen pennetjes meer klaarleggen, geen papier uitproberen, niet bepalen welk formaat het beste bij dit plaatje past… Voel je het uitstelgedrag al afnemen? Ik had het hiermee te doen. Tekenen maar. Werkte als een trein. Fijne bijkomstigheid: je raakt in een razend tempo bekend met jouw favo materialen, wat je extra zelfvertrouwen geeft. Alleen maar winnen!
Scroll naar beneden voor mijn materiaaltips
Daarom onderaan nog 1x mijn favoriete materialen op een rij. Dat het duidelijk mag zijn: je hebt weinig nodig om te beginnen, dus die excuses kun je maar beter meteen de deur uit doen.
Laat je me in een reactie weten welk excuus jou het meeste dwars zit? En hoe je ervoor gaat zorgen dat je voortaan niet meer gaat twijfelen?
Winsor & Newton Cotman aquarelsetje met 12 napjes
Hahnemühle aquarelpapier schetsboekje (normaliter gebruik ik vaak een witte A6, maar voor deze tekening een toned grijze A5: die nu ook nog eens in de aanbieding is!)
Pentel aquabrush (ik heb de kleinste, maar voor A5 zou ik zeker de middelmaat nemen. Maar beter neem je ze gewoon allemaal want Pentel is echt de bom;).
Tombow Fudenosuke brushpen soft twin tip Grijs/Zwart
verschillende watervaste fineliners (deze favo’s van Staedtler zijn ook nog eens in de aanbieding)
Witte verfmarkers van Posca. Ik heb verschillende maten, vaak gebruik ik de 1MC of 3M in schetsboeken.
Loes says:
Hoi Anne,
Hoe herkenbaar is dit! Al jaren wil ik meer tekenen en meer doen met mijn creativiteit. Ik heb bewondering voor wat je allemaal doet en bereikt!
Karlijn says:
Oh Anne toch! Hihi en ik had niet eens door dat ik je doorhad. Ik zei het zomaar zonder dat ik er echt even bewust doorheen wilde prikken, laat staan solliciteerde naar een rol in je blog (😂) want ik herken het zelf ook zo goed! En ik kijk weer naar andere artiesten en voel het ook zo: dié kan prachtig tekenen en ook nog zo snel! Sterker nog: wát een lekker plaatje heb je hier weer gemaakt zeg, wow!!
Wilmi says:
Wat een lieve eerlijke blog weer! Een eye-opener, want ik herken hier mijn eigen gedrag tot in detail;)
Ik ga je goede adviezen opvolgen, dankjewel!
Danielle says:
Zo herkenbaar! Ik ben dus niet alleen! Ik vergeet nooit meer dat ‘oh nee waar ben ik aan begonnen’ gevoel – voordat de sketch journaling cursus was gestart- en ik op insta een berichtje zag van een medecursist die als het ware alvast de vingers losmaakte… Pure paniek kan ik je vertellen. De woorden van Nienke hebben me gerustgesteld en ben vol goede moed aan de slag gegaan. Tijdens de cursus had ik het ook even. Mijn tactiek? Even alle communicatie uit en alleen met potlood en papier een compositie opzetten. (Oké vooruit de gum ligt altijd binnen handbereik). Daarna gaat het meestal vanzelf. Enne… practice makes progress, toch?
Ilona says:
Hahaha… O, zo herkenbaar… Zeker na de alcohol marker cursus van Karin Luttenberg… Het ‘dit wordt helemaal niks’ moment kwam iedere keer voorbij! En dan volop aangemoedigd worden om tóch nog even door te gaan, want met alcohol markers kun je eindeloos lagen aanbrengen, om uiteindelijk tot een helemaal niet verkeerd resultaat te komen!
Kijken naar anderen… wie doet het niet? Tegenwoordig probeer ik, voor mezelf, vooral te kijken naar wat ik zelf kan gebruiken en wat bij mij past! Naast gewoon mooie resultaten van anderen bewonderen en ideeën opdoen en nieuwe inspiratie vinden! Inmiddels weet ik ook dat ik sommige dingen wel heel mooi vind, maar dat dat niet bij mij past! Dus dat scheelt ook weer in de stress… en kan ik dáár in ieder geval heel relaxed naar kijken! LOL (Dat punt daar was ik al dichtbij toen ik jullie sketchjournaling cursus volgde, dus had ik daar al wat minder last van me geïntimideerd voelen.) En nu ga ik lekker met je Procreate cursus beginnen! Ik heb al wel wat met procreate ‘gespeeld’, maar ik denk dat ik het sneller onder de knie krijg (en leuk blijf vinden…) als ik je cursus doe!